Opis[]
Cyric jest egoistycznym, małostkowym, zapatrzonym w siebie megalomanem z tendencją do spoglądania z góry na inne bóstwa. Uwielbia snuć intrygi i sieci oszustw, które doprowadzać mają do śmierci zarówno bóstw, jak i śmiertelników. Jego wyznawcami, poza tymi odziedziczonymi po Mrocznej Trójcy, są głównie osoby żądne władzy. Podczas objawień przyjmuje różne postacie, takie jak na przykład: uporczywie patrząca para czarnych oczu, krwawe widmo lub chmura trującego dymu. Uważa się jednak, że jego prawdziwą postacią jest szczupły mężczyzna o białej cerze i ciemnych, błyszczących oczach. Ma on wtedy tendencję do mówienia w sposób sarkastyczny oraz zachowuje się obłudnie, choć nie pojawia się bez bardzo konkretnego celu. Gdy jego awatar się gdzieś pokazuje to zawsze doprowadza do przynajmniej jednego zabójstwa.
Jego kościół słynie z siania niezgody oraz zlecania i dokonywania mordów, przez co nienawidzą go kościoły zarówno dobrych, jak i neutralnych bóstw. Kościoły złych bóstw uznają go za rywala oraz zagrożenie dla swych wpływów.
Historia i powiązania[]
Cyric pochodzi z Twierdzy Zhentil, zaś do rangi boga został wyniesiony przez Ao w trakcie Czasu Kłopotów, podobnie jak współpracująca z nim Midnight. Przejął on domeny Bane'a, Myrkula i Bhaala, nawracając większość ich wyznawców na swą wiarę oraz zabił Leirę za pomocą Maski zmienionego w miecz Bożej Plagi.
Dekadę później stworzył Cyriniszadę, świętą księgę, która obwieszczała go Jedynym Prawdziwym Bogiem, a po przeczytaniu jej popadł w obłęd oraz utracił domenę śmierci na rzecz Kelemvora. Jako obronę przed Cyriniszadą Oghma i Maska stworzyli księgę prawdziwego życia Cyrica, jednak przez intrygi Cyrica zdążono zniszczyć większość jego rodzimej Twierdzy Zhentil. Maska jednak popełnił błąd czytając szalone dzieło Księcia Kłamstw, przez co stracił dziedzinę intryg i nieco swej mocy na rzecz autora księgi. Rok później został on, dzięki swej niepoczytalności, uznany za niewinnego przez trybunał bóstw , co tłumaczyło jego niemożność szerzenia sporów i niezgody. Dzięki swemu wybrańcowi - Malikowi, Cyric czytając dzieło Oghmy i Maski odzyskał zmysły, przez co jednak został uznany winnym przez trybunał, ale pozwolono mu zachować boski status.
Cyric nie ma żadnych sojuszników, choć czasami udaje, ze takowe nawiązuje, jednak czyni to wyłącznie w celu wykończenia któregoś z podobnych mu bóstw. Nienawidzi zwłaszcza Mystry i Kelemvora, których miłość wchłonęła stworzona przez niego szczelina. Za swego największego wroga i rywala zarazem uważa Bane'a, z którym dąży do wojny.
Dogmat[]
Śmierć tym, którzy przeciwstawiają się Cyricowi. Pokłoń się przed nim i złóż mu ofiarę krwi z tych, którzy nie wierzą w jego boskość. Bądź posłuszny tym którzy mają władzę, lecz zabijaj słabych. Nieś śmierć zaprowadzającym pokój, porządek lub prawo, bo tylko Cyric jest prawdziwym władcą i każda inna władza musi być obalona. Nie wzbudzaj otwartego buntu, ponieważ maszerujące armie prowokuję fałszywe bóstwa do działania. Zabijaj wrogów po kolei i utrzymuj lud w ciągłym strachu, niepewności i niezgodzie. Każda metoda i środek jest usprawiedliwiony, jeżeli prowadzi do upragnionego celu.
Kler i świątynie[]
Kapłani Cyrica w teorii oddają się szerzeniu sporów i morderstw, nie wspierając też żadnych władzy. Unikają jednak wywoływania wojen, gdyż przynoszą one chwałę bogom domeny wojny, a nie Czarnemu Słońcu. Prawie zawsze jeśli składają oni obietnice, to są one bez pokrycia. W praktyce jednak knują głównie przeciwko sobie nawzajem, tym bardziej ze podczas swego szaleństwa Cyric objawiał się wszystkim swym wiernym i mówił czasami całkowicie sprzeczne rzeczy, przez co poszczególne świątynie mają całkiem odmienne cele. Gdy nie ukrywają się w celu szerzenia intryg to ubierają się oni w czarne lub ciemnoczerwone, ściągnięte w pasie i pozbawione kapturów szaty. Ich symbolem niewolniczego wręcz oddania Cyricowi są srebrne bransolety lub obręcze na przedramionach z symbolem boga. Podczas wielkich świąt niektórzy malują tez jego symbole na czole i policzkach.
Modły ku czci swego boga kapłani odprawiają po wschodzie księżyca, gdy promieniowanie Ciemnego Słońca jest najmocniejsze. Kościół ten obchodzi małą liczbę świąt, do których jednak nie zalicza się rocznic wyniesienia Cyrica do rangi boga, gdyż przypominałoby to o tym, ze był kiedyś śmiertelnikiem oraz honorowałoby również Mystrę. Zamiast tego, gdy tylko świątyni uda się schwytać ważnego jeńca jej kapłani ogłaszają Dzień Ciemnego Słońca i składają go w ofierze. Także zaćmienia słońca, uważane za święte, są czczone za pomocą uczt, gorączkowych modłów oraz mordów na paladynach lub wysokich kapłanach Lathandera.
Wygląd świątyń doskonale oddaje chaotyczność tego boga, gdyż każda wygląda całkiem odmiennie od pozostałych. Wiele znajduje się w jaskiniach, opuszczonych lochach lub budynkach, w kanałach i innych miejscach, dochodzące z których wrzaski zwracają mało uwagi. Wiele z nich służyło wcześniej kultom Mrocznej Trójcy więc często wyglądają jak grobowce Myrkula, twierdze Bane'a lub ukryte siedziby Bhaala. Zawsze jednak centralnym punktem jest ołtarz ofiarny do składania krwawych ofiar oraz sala, w której kapłan może głosić gniewne kazania swej kongregacji.
Zakony i organizacje[]
Klerowi nie przewodzi jeden patriarcha, choć po czasach szaleństwa Cyrica kilku z najstarszych kapłanów uważa się za wybrańców swego boga, co prowadzi do rozłamów i schizm. Jedną z najważniejszych obecnie frakcji jest świątynia na Górze Czaszek w Amn (Chmurne Szczyty), której przewodzi Czujna Czaszka - Tynnos Argrim. Jest on tez założycielem zakonu skrytobójców Płomienie Czarnego Słońca. Drugą frakcją są Bliźniacze Wieże Wiecznego Zaćmienia, przewodzone przez Blackwilla Haarkena w okolicach miasta Murann. Trzecią jest zaś frakcja z Mrocznej Twierdzy, która walczy z klerem Bane'a o kontrolę nad zachodnia gałęzią Zhentarimów. Jako przywódcę tej grupy wskazuje się Daga Zoreth lub Pereghost. Tak, czy inaczej to oni właśnie najpewniej doprowadzą do świętej wojny z Bane'em.
Autor: Kass Korekta: Sru